Dag 83 St. Jean Pied de Port - Espinal

St. Jean Pied de Port – Espinal, 31 juli

Weer op de berg eerst in de wolken en fris, later zonnig en
warm, 25 ° C
Afstand 31 km (301,4)
Slapen camping Urrobi € 16,10
Eten Spaanse salade, rijst en doppertjes, kip en een toetje

If you want it, you can do it! Met deze wijze spreuk van de dame van het Pelgrimsbureau in ons achterhoofd, maar toch wel een beetje gespannen, lopen we om 6.10 uur in het donker weg bij de camping. In de dorpsstraat aangekomen zien we her en der al mensen bepakt en bezakt lopen. Ook de Nederlander die we gisteren hebben ontmoet,
en die in Amersfoort blijkt te wonen, treffen we hier. Het eerste stuk is erg, erg steil, en vooral met de wheely gelijk al behoorlijk lastig. Maar het blijft nog enige tijd een asfaltweggetje, dus dat is een meevaller, voorlopig. Totdat we bij de "Huntoklim" komen, die wederom erg pittig is, en ook nog overgaat in een rotsachtig pad. Dan zitten we op zo'n 700 meter hoogte en komen we bij een herberg waar we lekkere koffie met gebak kopen. Net als we weer verder willen trekken komt Charlie aanlopen en groeten we elkaar even. Nu volgt een wat minder steil gedeelte en komen we in de wolken, zodat het uitzicht he-laas totaal verdwenen is. Ook wordt het meteen een stuk kouder, omdat er ook een straf-fe wind waait. Overal lopen schapen en zelfs een paar varkens langs de kant van de weg. Het advies van het pelgrimsbureau is om de schaapherders te groeten, omdat het hele gebied particulier terrein is en wij dus door de herders gedoogd worden. Er wordt flink terug gezwaaid, en dat geeft de burger moed. Alweer gaan we off-road en wat begint als een graspad gaat weer over in rotsen, en Wim krijgt het zwaar met zijn aanhanger. De zon dringt weer door de wolken en we zitten op 1300 meter als we op een vlak stuk-je komen waar meerdere pelgrims van verschillende nationaliteiten lijken samen te zijn gekomen. Ook wij vallen er even neer om van het uitzicht te genieten en onze thee op te drinken. Men veronderstelt dat er een baby in ons karretje ligt, maar dat idee hebben we maar snel ontmanteld. Wims “two sheep and a pig” wordt trouwens ook niet geloofd. Nog ruim 100 meter gaat het vanaf hier naar boven voordat de afdaling begint. Ons wordt geadviseerd met de wheely de gemakkelijke route te nemen. Deze is wat
langer maar niet zo steil. Tegen kwart voor een bereiken we Roncevalles waar de mees-te pelgrims overnachten. Wij trekken echter nog zo'n 6 km verder, omdat we daar een camping weten en we nog vol goede moed zijn. Eerlijk gezegd: de etappe valt ons reuze mee, hoewel er best pittige stukken tussen zitten. We zijn nu al erg blij dat we voor de hogere route hebben gekozen en niet via de lagere "slecht-weer-route" de Pyreneeën zijn overgetrokken. Tegen half drie zijn we op de camping en dan volgt een paar uur van ontspanning en nagenieten van een fantastische route door de Pyreneeën. We eten uit ons pannetje de
ingrediënten die de kampwinkel verschaft, en dat is best lekker. We kunnen best merken dat we nog op zo'n 950 meter hoogte zitten, want tegen de avond wordt het fris en het is erg klam. Na de borrel liggen we om half tien in bed.