Dag 89 Logrono - Najera

Logrono – Najera, 6 augustus

Afstand 30,5 km (470,5)
Weer zonnig en warm, 32 ° C
Slapen camping El Ruedo € 15,90
Eten rijst met vis, doppertjes en gehaktballetjes, blikje perziken
na

We hebben de wekker een half uur eerder gezet in verband met de te verwachten hitte en het is nog stikdonker als we om half zeven weglopen van de camping, uitgelaten door de bewaker, die ons blijkbaar de hele nacht heeft bewaakt, waarvoor alsnog onze dank. We scharen ons weer onder de stoet pelgrims die al weer langzaam op gang komt. We zijn blijkbaar in een nieuwe stroom beland en ontwaren nu ook Ieren, mensen uit Wales en Mexicanen. We trekken samen met een internationaal gezelschap verder en laten Logrone achter, dat zich weer op kan maken voor een nieuwe stroom die in de loop van de middag naar alle waarschijnlijkheid aan zal komen. Er waait een lekker fris briesje en dat maakt onze wandeling erg aangenaam. Links en
rechts wordt het gras gesproeid en het scheelt een haar of we krijgen de volle laag. Oppassen dus, want we willen onze schoenen liever droog houden als het kan. Na een kilometer of dertien komen we door Navarette en daar drinken we koffie met een stuk of twintig andere wandelaars. Het begint op een rustpost van een Nederlandse wandeltocht te lijken, zij het niet dat de voertaal hier hoofdzakelijk Spaans of Engels is. Verder gaat het weer voor ons. Geleidelijk aan klimmen we al hoger, maar de wegen zijn prima dus voor ons is dat geen probleem. We maken een uitstapje naar Ventosa om daar in een restaurant koffie met een soort omelet te eten. Nou, we komen beslist niet om van de honger, zeg! Nadat we weer zijn aangesterkt lopen we tussen de wijnstokken en olijfbomen door, het uitzicht op de bergen in de verte is subliem, het windje is nog steeds lekker fris, en we
voelen ons dik tevreden. Wat kan het leven gemakkelijk zijn als het wordt ontdaan van alle door onszelf aangebrachte verplichtingen.
We komen al in het voorstadje van Najera en besluiten eerst de supermarkt aan te doen voor brood en drinken. Daarna zoeken we de camping op die er verlaten en onbeheerd bij ligt. Een Nederlands echtpaar dat zich ook heeft geïnstalleerd zegt dat we een plekje kunnen uitzoeken en dat de beheerder waarschijnlijk vanzelf wel een keer langskomt. Het is hier heerlijk rustig en eens moet dit een gezellig, leuk campinkje zijn geweest. Devervallen staat deert ons in het geheel niet en wij zijn dik tevreden met zo'n mooie over-nachtingsplek.
Lekker douchen, wassen en relaxen en dan even stappen in de stad. We zijn het er over eens dat een pelgrim die op zijn overnachtingsplek is aangekomen, is te herkennen aan plastic teenslippers en verkreukelde kleding, een trage tred en een blik in zijn ogen van: graag een koud biertje, maar ik wil er niet te ver voor lopen. Tegen kwart voor vijf komen de laatsten de brug over kreupelen. Ze worden aangespro-ken door een herbergier die nog wat slaapplekken te verdelen heeft. Zo, dat is dan ook weer geregeld. Terug op de camping blijkt dat er meer gasten gearriveerd zijn, allemaal Nederlanders, allemaal op de fiets. We wisselen wat ervaringen uit en gaan dan koken, omdat de ver-meende kok alweer niet op komt dagen (ha, ha). We eten lekker, een mengelmoesje van rijst, doppertjes, gehaktballetjes en sardientjes.
Ja, we zijn niet kieskeurig, dat blijkt. De hond van de buren, die wat weg heeft van een Golden Retreaver en St. Bernhard hangt over de schutting met een lodderige blik in zijnogen. Als Wim hem de eventuele resten van het eten belooft, komt hij telkens even kij-
ken of het al zo ver is. Helaas valt er voor het beest niets meer te delen, en vindt hij de hond in de pot...