Dag 91 Granon - Villafranca Montes de Oca
Blijf op de hoogte en volg Wim en Alda
21 September 2014 | Spanje, Belorado
Granon - Villafranca Montes de Oca,8 augustus
Afstand 28,3 km (528)
Weer eerst bewolkt, daarna zonnig en warm, 28 °C
Slapen Auberge San Anton Abad-Posada del Camino
Eten magnetron maaltijd en 2 toetjes
Vanmorgen waren we erg verrast toen we beneden een heus ontbijt op de eettafel zagen staan en we hebben er heerlijk van gegeten. Daarna stappen we snel op, want het is inmiddels al zeven uur geweest. Het is erg bewolkt, de lucht ziet er zelfs dreigend uit. Maar het is heerlijk wandelweer en we hebben er weer zin in. Velen zien er nog slaperig uit: waarschijnlijk heeft de gezelligheid gisteravond net iets te lang geduurd?
Deze dag komt er weer geen camping op ons pad en we hebben besloten uiterlijk tot Villafranca te lopen. Daar staan verschillende herbergen te boek, die ons wel wat lijken. We nemen even een korte rustpauze voor wat thee met chocolade, en trekken dan weer verder, geleidelijk heuvelopwaarts. In Belorado drinken we koffie, en tot onze verbazing zit daar het Franse stel dat we al dagen op ons pad treffen. Ze zien er wat vermoeid uit als ze vertellen dat ze in de auberge in Granon hebben geslapen, en ook voor de kok moesten zingen voor het eten. Bovendien was een mede-pelgrim jarig en dat moest gevierd worden aan de bar. Het feestje duurde wel tot middernacht en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Langzaam aan breekt de zon meer door, en in plaats van de verwachte regen, wordt het warmer en warmer.
De paden zijn weer breed en stoffig, en een brede combinemachine veegt ons zo de weg af. We belanden met kar en rugzak in de greppel langs de wegkant. Leuzen als "weg met de pelgrim" , " zeg nee tegen de P" en " stem tegen de Camino" komen spontaan bijons op. Niks geen "vrienden van de pelgrim" vanuit de agrarische sector te bespeuren. We lopen alleen maar gruwelijk in de weg, af en toe. Zo strijdt iedereen zijn eigen strijd. Wij stappen vrolijk verder, op naar de herberg in Villafranca, waar ons een uurtje geleden een slaapplek is aangeboden, samen met een flesje bronwater. Dat is nog eens een warm welkom, toch? De herberg is behoorlijk nieuw en wij reserveren een kamer zonder stapelbedden, lekkerdouchen en ons wasje doen en dan relaxen in de tuin, totdat de winkel weer open is, want we moeten nog boodschappen doen. Er verschijnt een Frans echtpaar met maar liefst zes kinderen: vader en moeder beiden
op een fiets met aanhanger de twee middelsten zelf fietsend, de twee oudsten, waarvan de oudste hooguit twaalf is, met aanhanger en bepakt en bezakt. Geheel relaxed zitten ze te eten, en het is al wel acht uur als er drie tentjes worden opgebouwd en moeder de was ophangt. Ze fietsen in etappes de camino en zijn drie jaar geleden in Vezelay
gestart. Het is een hele prestatie! Als we zitten te eten komen er twee oudere dametjes uit Nieuw Zeeland bij aan tafel. We zitten wel een uur gezellig te praten en ze nodigen ons uit om bij hen te komen loge-ren en daar tracks te gaan lopen. Ze schrijven hun mailadres in ons boekje. Ook als onze kinderen eventueel naar Nieuw Zeeland willen voor bijvoorbeeld vakantie, zijn ze bij hen hartelijk welkom. Nou, who knows?
Tegen half tien liggen we in bed, net als bij de kerk om de hoek het muziekfestival losbarst...
Afstand 28,3 km (528)
Weer eerst bewolkt, daarna zonnig en warm, 28 °C
Slapen Auberge San Anton Abad-Posada del Camino
Eten magnetron maaltijd en 2 toetjes
Vanmorgen waren we erg verrast toen we beneden een heus ontbijt op de eettafel zagen staan en we hebben er heerlijk van gegeten. Daarna stappen we snel op, want het is inmiddels al zeven uur geweest. Het is erg bewolkt, de lucht ziet er zelfs dreigend uit. Maar het is heerlijk wandelweer en we hebben er weer zin in. Velen zien er nog slaperig uit: waarschijnlijk heeft de gezelligheid gisteravond net iets te lang geduurd?
Deze dag komt er weer geen camping op ons pad en we hebben besloten uiterlijk tot Villafranca te lopen. Daar staan verschillende herbergen te boek, die ons wel wat lijken. We nemen even een korte rustpauze voor wat thee met chocolade, en trekken dan weer verder, geleidelijk heuvelopwaarts. In Belorado drinken we koffie, en tot onze verbazing zit daar het Franse stel dat we al dagen op ons pad treffen. Ze zien er wat vermoeid uit als ze vertellen dat ze in de auberge in Granon hebben geslapen, en ook voor de kok moesten zingen voor het eten. Bovendien was een mede-pelgrim jarig en dat moest gevierd worden aan de bar. Het feestje duurde wel tot middernacht en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Langzaam aan breekt de zon meer door, en in plaats van de verwachte regen, wordt het warmer en warmer.
De paden zijn weer breed en stoffig, en een brede combinemachine veegt ons zo de weg af. We belanden met kar en rugzak in de greppel langs de wegkant. Leuzen als "weg met de pelgrim" , " zeg nee tegen de P" en " stem tegen de Camino" komen spontaan bijons op. Niks geen "vrienden van de pelgrim" vanuit de agrarische sector te bespeuren. We lopen alleen maar gruwelijk in de weg, af en toe. Zo strijdt iedereen zijn eigen strijd. Wij stappen vrolijk verder, op naar de herberg in Villafranca, waar ons een uurtje geleden een slaapplek is aangeboden, samen met een flesje bronwater. Dat is nog eens een warm welkom, toch? De herberg is behoorlijk nieuw en wij reserveren een kamer zonder stapelbedden, lekkerdouchen en ons wasje doen en dan relaxen in de tuin, totdat de winkel weer open is, want we moeten nog boodschappen doen. Er verschijnt een Frans echtpaar met maar liefst zes kinderen: vader en moeder beiden
op een fiets met aanhanger de twee middelsten zelf fietsend, de twee oudsten, waarvan de oudste hooguit twaalf is, met aanhanger en bepakt en bezakt. Geheel relaxed zitten ze te eten, en het is al wel acht uur als er drie tentjes worden opgebouwd en moeder de was ophangt. Ze fietsen in etappes de camino en zijn drie jaar geleden in Vezelay
gestart. Het is een hele prestatie! Als we zitten te eten komen er twee oudere dametjes uit Nieuw Zeeland bij aan tafel. We zitten wel een uur gezellig te praten en ze nodigen ons uit om bij hen te komen loge-ren en daar tracks te gaan lopen. Ze schrijven hun mailadres in ons boekje. Ook als onze kinderen eventueel naar Nieuw Zeeland willen voor bijvoorbeeld vakantie, zijn ze bij hen hartelijk welkom. Nou, who knows?
Tegen half tien liggen we in bed, net als bij de kerk om de hoek het muziekfestival losbarst...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
