Dag 77 - Mont de MarsanRoquefort
Blijf op de hoogte en volg Wim en Alda
21 September 2014 | Frankrijk, Mont-de-Marsan
Roquefort - Mont de Marsan, 25 juli 2014
Weer bewolkt, af en toe zon, een paar buitjes, 25 °
Afstand 32,6 km (121,8)
Slapen refuge in Mont de Marsan, € 16,-
Eten gebakken aardappels met zalm en doppertjes, toetje na
Na een nacht heerlijk slapen ( alleen de wekker van Alda gaat 2 keer af) lopen we tegen achten het plaatsje in voor wat brood. Het is bewolkt en in de verte rommelt het. De temperatuur is perfect en de weg goed begaanbaar voor ons karretje. We schieten lekker op en als we tegen kwart over tien Bostens bereiken gaan we op zoek naar een plekje
om wat te drinken. In de hal van de kerk zien we op een deur: “place pelerins” en nieuwsgierig gaan we naar binnen. We vinden een klein kamertje met wat banken en stoelen, een koelkast en magnetron. We zetten er thee en schrijven wat in het gastenboek. Een Engelse, Romy, voegt zich bij ons. " do you speak English? Yes ( wij wel) en we praten even gezellig. Ze komt uit Londen en is half mei vertrokken. Ze hoopt begin oktober in Santiago te zijn. We nemen afscheid en denken terecht dat we elkaar nog wel weer zullen ontmoeten. Een eind verderop, in Bougue, ontmoeten we Agatha, een Duitse, die op een bankje zit
te rusten. Zij loopt net als wij in etappes, en hoopt ook volgend jaar Santiago te bereiken. Zij gaat via de noordelijke route. We komen op het volgens ons enige fietspad in Frankrijk, richting Mont de Marsan, en zien dat het weer betrekt. Even later volgen een paar flinke buitjes en dat klaart de lucht lekker op. We naderen ons einddoel, waar we een camperplaats als overnachtingsplek verwachten, en terwijl onze Engelse en Duitse vriendin rechtdoor lopen, buigen wij rechtsaf. Bij de camperplaats aangekomen, blijkt het toiletgebouw in vervallen staat en bovendien gesloten. Goede raad is duur. Omdat we toch de stad in moeten voor boodschappen, besluiten we meteen even langs de in het centrum gelegen refuge te lopen en daar eens te kijken naar een mogelijkheid om te slapen. Onze verrassing is groot als de deur door de Engelse, Romy, wordt geopend, en ook de Duitse aanwezig blijkt te zijn. We worden warm welkom geheten. Na een lekkere douche doen we ons wasje en lopen naar de supermarkt voor eten. Inmiddels is ook Fransman Charlie binnengekomen, die we herkennen van het tentje bij
de brug in Bazas. Wat is de wereld toch klein, he? Er zijn 6 bedden, de twee dames slapen in een soort nisje, terwijl Wim en ik de ruimte
delen met de Fransman. We zullen zien wat het wordt! De dames koken voor zichzelf, terwijl Wim en Alda ook de ingeslagen boodschappen
klaarmaken. De Fransman haalt wat loempiaatjes en een avocado, en zo zitten we te eten. Hierna volgt een interessant gesprek over de wereldoorlogen en koloniën, waarbij vooral de Duitse schuld bekend.
Wat een fijne avond hebben we. Tegen half elf gaan we naar bed en nemen alvast afscheid van Romy, die morgen een rustdag heeft. De andere twee treffen we morgenvroeg vast nog wel..
Weer bewolkt, af en toe zon, een paar buitjes, 25 °
Afstand 32,6 km (121,8)
Slapen refuge in Mont de Marsan, € 16,-
Eten gebakken aardappels met zalm en doppertjes, toetje na
Na een nacht heerlijk slapen ( alleen de wekker van Alda gaat 2 keer af) lopen we tegen achten het plaatsje in voor wat brood. Het is bewolkt en in de verte rommelt het. De temperatuur is perfect en de weg goed begaanbaar voor ons karretje. We schieten lekker op en als we tegen kwart over tien Bostens bereiken gaan we op zoek naar een plekje
om wat te drinken. In de hal van de kerk zien we op een deur: “place pelerins” en nieuwsgierig gaan we naar binnen. We vinden een klein kamertje met wat banken en stoelen, een koelkast en magnetron. We zetten er thee en schrijven wat in het gastenboek. Een Engelse, Romy, voegt zich bij ons. " do you speak English? Yes ( wij wel) en we praten even gezellig. Ze komt uit Londen en is half mei vertrokken. Ze hoopt begin oktober in Santiago te zijn. We nemen afscheid en denken terecht dat we elkaar nog wel weer zullen ontmoeten. Een eind verderop, in Bougue, ontmoeten we Agatha, een Duitse, die op een bankje zit
te rusten. Zij loopt net als wij in etappes, en hoopt ook volgend jaar Santiago te bereiken. Zij gaat via de noordelijke route. We komen op het volgens ons enige fietspad in Frankrijk, richting Mont de Marsan, en zien dat het weer betrekt. Even later volgen een paar flinke buitjes en dat klaart de lucht lekker op. We naderen ons einddoel, waar we een camperplaats als overnachtingsplek verwachten, en terwijl onze Engelse en Duitse vriendin rechtdoor lopen, buigen wij rechtsaf. Bij de camperplaats aangekomen, blijkt het toiletgebouw in vervallen staat en bovendien gesloten. Goede raad is duur. Omdat we toch de stad in moeten voor boodschappen, besluiten we meteen even langs de in het centrum gelegen refuge te lopen en daar eens te kijken naar een mogelijkheid om te slapen. Onze verrassing is groot als de deur door de Engelse, Romy, wordt geopend, en ook de Duitse aanwezig blijkt te zijn. We worden warm welkom geheten. Na een lekkere douche doen we ons wasje en lopen naar de supermarkt voor eten. Inmiddels is ook Fransman Charlie binnengekomen, die we herkennen van het tentje bij
de brug in Bazas. Wat is de wereld toch klein, he? Er zijn 6 bedden, de twee dames slapen in een soort nisje, terwijl Wim en ik de ruimte
delen met de Fransman. We zullen zien wat het wordt! De dames koken voor zichzelf, terwijl Wim en Alda ook de ingeslagen boodschappen
klaarmaken. De Fransman haalt wat loempiaatjes en een avocado, en zo zitten we te eten. Hierna volgt een interessant gesprek over de wereldoorlogen en koloniën, waarbij vooral de Duitse schuld bekend.
Wat een fijne avond hebben we. Tegen half elf gaan we naar bed en nemen alvast afscheid van Romy, die morgen een rustdag heeft. De andere twee treffen we morgenvroeg vast nog wel..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
