Dag 82 Ostabat Asme - St. Jean Pied de Port

Ostabat - St. Jean Pied de Port, 30 juli

Weer overwegend bewolkt, droog, 24 ° C
Afstand 22,5 km (270,5)
Slapen camping municipal, € 10,-
Eten aardappelblokjes met slabonen en vissticks, toetje na

Na een nagenoeg slapeloze nacht vertrekken we vanmorgen richting St. Jean Pied de Port. De bergen worden steeds hoger en eigenlijk is het best spannend. Morgen een zware etappe voor de boeg, met wheely, hopelijk gaat het allemaal lukken. Het weer is perfect, de zon zit achter de wolken en er waait een koel briesje. We halen enkele pelgrims in en kunnen alleen maar concluderen dat we beslist geen pelgrimsnelheid hebben ontwikkeld. Ook de Fransman die een kwartiertje voor ons uit de Gite wegliep, komen we achterop.We komen aan de praat en hij vraagt naar onze motieven voor zo'n immense wandeltocht. Religie? Cultuur? Als hij hoort dat we hier puur voor de hobby lopen, vindt hij dat op zijn zachts gezegd " amazing". Hij is een Christen, en deze reis is voor hem in religieus opzicht belangrijk. We discussiëren hier nog even over en vervolgen daarna ieder onze eigen weg. Als we thee zitten te drinken passeert ons een Nederlander die een jaar verlof heeft, dus alle tijd van de wereld om naar Santiago te lopen. Best relaxed eigenlijk. Inmiddels zijn we St. Jean-oud genaderd en zien we in de verte ons doel al liggen. Als we tegen kwart voor twaalf de poort van de stad bereiken, laten we ons fotograferen door een voorbijganger. Dit is toch een hoogtepunt op onze tocht. Het pelgrimsbureau is net gesloten voor middagpauze, daarom zoeken we eerst de cam-ping op, bijna in het centrum. Hier treffen we enkele Nederlanders met de fiets, en we hebben een gezellig gesprek met een stel uit Oldenzaal. Vooral ons karretje vinden ze
bijzonder interessant. We gaan de stad weer in en laten ons registreren bij het bureau. Buiten zit Gill op een bankje met de benodigde papieren en binnen treffen we Charlie! We krijgen wat informatie, en de vrouw achter de balie zegt dat de tocht-met-wheely wel erg zwaar zal wor-den, maar "if you want it, you can do it" . We twijfelen nog even of we de gewone, lagere weg zullen nemen, maar besluiten toch de Route Napoleon te proberen. We doen inkopen voor het avondeten, kopen een ijsje en pakken vast voor morgen, waarna we besluiten om vijf uur op te staan. Reuze spannend! We eten heerlijk uit ons kleine pannetje, gaan in de stad koffiedrinken, en liggen om negen uur in bed. En hoewel het lijkt of we midden op het voetbalveld staan en er gere-geld een bal tegen ons tentje wordt geschopt, slapen we snel in.