Dag 81 Sauveterre de Bearn - Ostabat-Asme

Sauveterre de Bearn - Ostabat- Asme, 29 juli

Afstand 29 km (247,8)
Weer eerst regen, tegen 9 uur zonnig en steeds warmer, 27 ° C
slapen Gite in Ostabat € 30,-
Eten blik bonen met worstjes, joghurt na

Tegen half zes worden we wakker, het regent hard. In de voortent begint het wat te druppelen, en we leggen schoenen en sokken in het slaapgedeelte. Wat nu? Om zes uur is het droog en we besluiten de hele santemekraam naar het afdak voor het toiletgebouw te verhuizen en in te pakken. We eten daar ook, en als het even lijkt op te klaren ver-
trekken we om half acht, in regenponcho. Maar na een half uurtje wordt het droog en zien we zowaar blauwe lucht. We hebben eten nodig voor vanavond, en ook een brood, maar de dorpjes waar we doorkomen zijn "winkelloos" . Een eindje van de route af zien we een iets groter plaatsje. Daar maar eens proberen, want een pelgrim heeft altijd honger.
Bij navraag blijkt ook hier geen enkel inkooppunt aanwezig, maar de vrouw biedt ons brood en water aan. Haar man spreekt Duits, en wordt erbij geroepen. Ze zijn allerharte-lijkst en naast het brood valt ons ook nog chocolade en drie appels ten deel. Ten afscheid worden we door de vrouw gekust en op onze vraag wat de kosten zijn, wordt ons meegedeeld dat ze het voor St. Jaques doet. Ze zwaaien ons uit, en zo zijn we weer twee vrienden rijker. Leuk! Een labrador komt op ons pad en is vastbesloten ons te volgen, als het moet tot aan Santiago. Hoe meer we roepen : “aller”, “fort”, “de toi maison”, hoe vastberadener hij
wordt. Waarschijnlijk heeft hij altijd al een grote reis willen maken, en grijpt hij zijn kans nu deze zich voordoet. Maar wij willen hem niet en voorzien problemen, vooral omdat ons eten nu net toereikend is voor twee. Uiteindelijk zijn onze gebaren zo duidelijk dat hij met zijn staart tussen de benen afdruipt, en zijn we weer met zijn tweeën. Na dit incident lopen we ons vast op een modderig paadje dat ergens in the middle of nowhere ophoudt te bestaan, en moeten we weer een eind terug om via een drukke weg onze route te vervolgen. We drinken wat bij een klein cafeetje en zien veel pelgrims verschijnen. De waard
stuurt ons via een binnendoor weg richting Ostabat, nog 5 km te gaan, maar wel heuve-lachtig en erg warm. Volledig bezweet komen we aan bij een gite bij de kerk en we zijn gelijk verkocht. Bovendien is er nog een tweepersoons bed vrij en het huis behoorlijk nieuw met een mooi terrasje. We zitten lekker in de zon met zicht op de Pyreneeën, als nog andere pelgrims zich bij ons voegen, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd. Zo zijn we met steeds meer mensen op weg naar de camino. Het lijkt wel " zwaan kleef aan". We komen in gesprek met een franse pelgrim die in de buurt van Metz woont en van voetbal houdt. Hij kent het stadion van F.C. Twente en ook Louis van Gaal is voor hem geen onbekende. Hij wil absoluut niet verder lopen dan Pamplona, dan is het voor hem fini. Morgen nog zo'n 22 km naar St. Jean Pied de Port en dan hebben we dat hele grote Frankrijk doorlopen: van België tot Spanje, te voet. En dan kunnen we maar een ding concluderen: die zuidelijke grens kan veel verder naar boven, zo net onder Parijs, wat ons betreft. Zoveel Fransen zijn er nu ook weer niet, en dan is het voor ons Noordelingen makkelijker te behappen. Inmiddels zijn we met zijn negenen, de meesten zijn Fransen. Een meisje komt uit Slowakije en wij dus uit Nederland. Sommigen kokkerellen zelf wat en een paar gaan eten bij de café-eigenaar die ook een winkeltje heeft. Als wij in bed liggen voegt onze kamergenoot zich bij ons, en dat wordt het begin van een zeer onrustige nacht. Tjonge, wat kan de beste man snurken, knarsetanden, boeren en winden laten....